Jednak walczymy dalej ;) 36

Pod poprzednim wpisem znalazło się wiele bardzo miłych komentarzy na temat bloga - za wszystkie serdecznie dziękuję i polecam się na przyszłość, bo... o tym za moment.

Na początek małe wyjaśnienie - nie kupiłem mieszkania ;) Nie zadzwonił też żaden deweloper z propozycją nie do odrzucenia ;) Ba... nie zaliczyłem nawet niespodziewanej wizyty CBA o 6 rano ;) 
Po prostu niedługo bierzemy z Rudą ślub. Z racji tego, że pracuję dość dużo, to na pisanie mam czas praktycznie tylko w weekendy. Produkcja jednego wpisu zajmuje od 3-4 godzin (w przypadku tych najkrótszych, w których opieram się głównie na własnych przemyśleniach bez przesadnej ilości danych źródłowych) do nawet kilkunastu godzin w przypadku najdłuższych, w których można znaleźć sporo danych z różnych źródeł. Nie liczę do tego czasu poświęconego na czytanie przeróżnych rzeczy powiązanych z tematyką bloga, które i tak bym czytał, niezależnie od pisania. Wszystko to powoduje "wyjęcie" z życia od połowy do dwóch dni spośród "jedynych" dwóch wolnych dni, którymi dysponuję w każdym tygodniu ;) I jest to czas, który powinienem (chcę) poświęcać Rudej.

Jednak z racji tego, że namawia mnie ona (oraz namawiają czytelnicy) do pisania, muszę się zgodzić (i chcę się zgodzić dla własnej przyjemności ;) Dlatego też postaram się, aby na blogu wpisy pojawiały się regularnie (może nie będzie to zupełnie co tydzień, ale pewnie niewiele rzadziej). Mam kilka zaległych dni urlopowych z poprzedniego roku i bardzo przyjazne układy w pracy, więc raczej nie będzie problemu, żebym co tydzień brał pół dnia wolnego na pisanie. Wtedy wszyscy będą zadowoleni. No... może poza Markiem W., Bartoszem T. i naszą nową gwiazdą, Marcinem Monetą (którego artykuły na biznes.pl przebijają poziomem chyba nawet legendarną Olę Szarik i z pewnością doczekają się komentarza ;)

Tematów na pewno nie zabraknie, bo ciekawe rzeczy do opisania zwykły się pojawiać częściej niż produkuję wpisy - kto by pomyślał, że o polskim rynku mieszkaniowym, który na pozór nie wydaje się niczym specjalnie ciekawym, można już praktycznie książkę było napisać, a nadal do opisania jest naprawdę sporo.

Mam nadzieję, że czytelnicy nie przestaną się udzielać w komentarzach, bo stanowią one w moim odczuciu treść o wartości chyba większej od tej, która znajduje się we wpisach.

W komentarzach pod poprzednim wpisem pojawiła się koncepcja, aby "zarabiać" na tym blogu. Początkowo moją intencją było pisanie dla siebie, a potem, kiedy sporo osób zaczęło czytać i komentować, pisanie stało się sposobem na poszerzanie wiedzy dla wszystkich. Czy na tym można/powinno się zarabiać, tego nie wiem. Jednak idąc za namową komentatorów umieszczę na blogu numer konta - jeśli ktoś uzna, że chciałby wesprzeć finansowo inicjatywę tego bloga, to śmiało. Treść oczywiście zawsze pozostanie "darmowa" i zachęcam do jej "darmowej konsumpcji" bez wyrzutów ;) Jeśli jednak ktoś stwiedzi, że jest ona warta jakiejś gratyfikacji finansowej, to może dokonać przelewu. Żadnej minimalnej kwoty nie ma, bo gdyby każdy czytelnik przelał 1 złotówkę, to mógłbym przestać pracować i zająć się jedynie tym blogiem ;)
Poniżej numer konta karty prepaid, który nie wymaga podania żadnych dodatkowych danych do przelewu (gdyby jakiś system bankowy nie pozwalał na wykonywanie przelewu bez zdefiniowania odbiorcy, można w polu odbiorca wpisać "BZ WBK", bo właśnie w tym banku jest to rachunek):

 15 1090 0075 5339 0810 7060 6519

Niedługo stosowna informacja pojawi się także na panelu bocznym.

Podsumowując... blog będzie "prosperował" dalej, a częstotliwość wpisów nie powinna specjalnie odbiegać od dotychczasowej (chyba że stracę wenę, albo ceny szybko spadną do poziomów akceptowalnych i nie będzie już żadnego absurdu do opisania ;)

A najbliższy wpis pojawi się we wtorek.

Do przeczytania!